سالی که نکوست

مرا هر جا که بیابند می‌کشند،
  مصر یا تونس،
   لیبی یا عمان،
    سوریه یا یمن،
     ایران یا عراق...

مرا هر جا که بیابند می‌کشند،
  با ضربهٔ باتوم،
   با فشنگ کلت و مسلسل،
    با طناب دار،
     با نیش چاقو...

مرا هر جا که بیابند می‌کشند،
 چون در چشم آرزویی‌ست مرا:
  نه به سانسور!
   نه به ستم!
    نه به اعدام!
     نه به دیکتاتوری!...

مرا هر جا که بیابند می‌کشند.
مرگ من اما،
  پایان آنهاست،
        دیر یا زود،
                  بیش یا کم.