کمین

این هنگام
زیستن را پروایی نه،
باش و زی،
 نیک فربه،
 نیک توانگر؛
  لیک به خمیدگی،
  لیک به رمیدگی.

این هنگام
اندیشه را پرواست،
هم‌اندیشی را گنه،
چند و چونی را،
مرگ سزاوار یا بند.
...
مگر بازگفت پیشینیان:
هنگام را
ماندگاری نه،
و
ناهنگامی در کمین.