عصرها

همیشه،
عصرها بر می‌گردند،
گنجشک‌های کوچک خاکستری .
می‌نشینند،
خسته از روزی پر تلاش،
روی شاخه‌های درخت کُنار پر برگ خانهٔ ما،
و تا تاریکی شب یکسره چت می‌کنند.


همیشه،
من عصرها،
پای پنجرۀ آبی دنیای نو،
چشم براه که چه وقت می‌آید،
نیو میل از سوی تو،
چای می‌نوشم،
با دانه‌ای خرما.